Cissus australijski

Nazwa polska: Cissus australijski

Nazwa łacińska: Cissus antarctica

Rodzina: Winoroślowate - Vitaceae

Pochodzenie: Wsch. Australia

Cissus australijski w naturze występuje w górskich, wilgotnych lasach na wysokości 700–1000 m n.p.m. Roślina ma budowę luźnego pnącza, o długich, wzniesionych pędach. Podczas wzrostu tylko częściowo korzysta z naturalnych podpór. Wytwarza typowe dla rodziny winoroślowatych wąsy czepne, które są na końcu rozwidlone, pojawiają się naprzeciw liści. Szczytowe partie pędów owłosione. U nasady pęd może sięgać do 8cm średnicy. Liście są pojedyncze, mniej lub bardziej ząbkowane, owalne lub sercowate osadzone są na ogonkach długości 1–2,5cm. Blaszki liściowe mierzą 5-13cm długości i 3,5-8,5cm szerokości. Zarówno ogonki liściowe jak i dolna strona blaszek pokryte są rdzawymi lub czerwono-brązowymi włoskami. Kwiatostan baldachokształtny, owłosiony, z licznymi, drobnymi jasnożółtymi kwiatami o średnicy 5–6mm. Owoce to niewielkie, kuliste jagody o średnicy około 9mm, barwy granatowej.

W wielu regionach świata, np. w cieplejszych regionach Stanów Zjednoczonych czy Europy cissus sadzony jest jako ozdobna roślina ogrodowa. W Polsce, podobnie jak kilka innych gatunków z tego rodzaju, uprawiany wyłącznie jako roślina doniczkowa.